Profesor Jerzy Limon

Gdański Teatr Szekspirowski: geneza i historia

Polski anglista, literaturoznawca, pisarz, tłumacz i teatrolog, doktor habilitowany, profesor tytularny i zwyczajny Uniwersytetu Gdańskiego, kierownik Katedry Sztuk Scenicznych, członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i ZAiKS, członek krajowy korespondent Polskiej Akademii Umiejętności.

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego w Sopocie i Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. 20 stycznia 1993 uzyskał tytuł naukowy profesora w dziedzinie nauk humanistycznych. Wykłada na Uniwersytecie Gdańskim, po polsku i po angielsku. Promotor licznych prac magisterskich i doktorskich oraz recenzent prac doktorskich i habilitacyjnych.

Autor 12 książek naukowych, wydanych w kraju i zagranicą (w takich wydawnictwach jak Cambridge University Press czy Palgrave MacMillan) oraz ok. 130 artykułów i recenzji, drukowanych w Polsce, Wielkiej Brytanii (m.in. „Shakespeare Survey”, „New Theatre Quarterly”), Francji, Niemczech i Stanach Zjednoczonych (m.in. „Shakespeare Quarterly”, „Journal of Dramatic Theory and Criticism”). Autor 120 haseł do Wielkiej Encyklopedii Powszechnej PWN. W jego dorobku są również liczne artykuły, eseje i szkice popularno-naukowe, a także 4 powieści i przekłady sztuk dawnych (William Szekspir) i współczesnych (Tom Stoppard). Ostatnio wydał książki „The Chemistry of the Theatre”, „Brzmienia czasu” oraz złożył do druku „Młot na poetów, czyli galerię ściętych głów. Interaktywną historię powieściową”.

Żonaty z Justyną (wiceprezes „English Unlimited”); ma dwoje dzieci – Tomasza (mgr historii, dyrektor zarządzający stowarzyszenia pracodawców) i Julię (licealistka). Kot – Gnacik. Mieszka w Wielkim Kacku.

Fundator i prezes Fundacji Theatrum Gedanense, dyrektor Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego, instytucji kultury, która kontynuuje działania Fundacji Theatrum Gedanense i współorganizuje z nią międzynarodowy Festiwal Szekspirowski. Inicjator budowy teatru szekspirowskiego w Gdańsku.
Współzałożyciel Sopockiego Forum Integracji Nauki Kultury i Sztuki – Sfinks.

W 2006 otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza.

W tym samym roku otrzymał Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis, a w 2011 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011).

Władysław Zawistowski

Gdański Teatr Szekspirowski jako instytucja kultury

Poeta, dramaturg, powieściopisarz, scenarzysta, tłumacz, krytyk literacki i teatralny, urzędnik. Jako poeta debiutował w 1974 roku, arkusz poetycki Czyli ja ukazał się w 1976. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku i w roku 1977 filologii polskiej na  Uniwersytecie Gdańskim. W latach studenckich członek założyciel grupy literackiej Wspólność, członek redakcji pism literackich „Litteraria” i „Integracje”. W latach 1977–1991 kierownik literacki Teatru Wybrzeże, wykładowca działającego przy nim Studium Aktorskiego. W 1987–1990 redaktor  „Autografu”. W 1989 roku współzałożyciel Fundacji Theatrum Gedanense i jej wiceprezes (do 2005). Do roku 1992 redaktor naczelny wydawnictwa Grafmedia Inter AG. Od 1992 dyrektor Oficyny Wydawniczej GRAF. Członek założyciel, a w okresie 1993–1996 prezes gdańskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, 1997–2006 wicedyrektor wydawnictwa  Tower Press. Od 2002 roku współredaktor gazety literackiej „Migotania, przejaśnienia”. Od 2006 dyrektor Departamentu Kultury, Sportu i Turystyki przy Urzędzie Marszałkowskim Województwa Pomorskiego (obecny Departament Kultury); członek-założyciel Polskiego Towarzystwa Szekspirowskiego (1992), Lions Club Gdańsk-1 (1989) i Stowarzyszenia Pomocy Osobom Autystycznym (1992). Członek ZAiKS-u. Autor m.in. zbiorów wierszy: Czyli ja (1976), Ptak w sieci dalekopisu (1977, 1980), Ciemna niedziela. Wiersze wybrane (1993), utworów dramatycznych: Wieloryb (1979), Wysocki (1983),Podróż do krańca mapy (1988), Stąd do Ameryki (1988), Farsa z ograniczoną odpowiedzialnością (1993), Było sobie kiedyś miasto (według prozy G. Grassa, 1994), Historie zakulisowe (według A. Czechowa, 1999), Witajcie w roku 2002 (2000), Dobry adres(2003). Pod pseudonimem Witold Biengo wydał powieści: Bardzo długi czerwiec (1984), Serce w klatce (1987), Gwiazdy spadają w sierpniu (1990). Autor utworów dla dzieci: Jak pory roku grają w berka (1984), Baśń o Raduniu, Ostrzycu i Sumie – królu jeziora(1990). Wspólnie z  Anną Czekanowicz autor serialu  radiowego Ulica Kwietna (1996–1998), wspólnie z A. Czekanowicz, T. Buraczewskim, M. Wojtasikiem kilku odcinków serialu TV Radio Romans (1994–1995), autor Kto jest kim w „Trylogii” Henryka Sienkiewicza (1999). Przełożył na język polski m.in. sztuki: Henry’ego Chettle Tragedia Hoffmana albo Zemsta za ojca (razem z  Jerzym Limonem, 1985); Thomasa Middletona Cnotliwa panna z ulicy Taniej (razem z J. Limonem, 1988), Williama Shakespeare’aTrojlus i Kressyda (razem z J. Limonem, 1990) oraz Antoniusz i Kleopatra (razem z J. Limonem, 1992). Otrzymał Nagrodę Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” (zob.  nagrody miasta Gdańska) za rok 2004. [MD] za: gedanopedia.pl.

Dr Joanna Puzyna-Chojka

Gdański Teatr Szekspirowski jako teatr

Teatrolog, krytyk teatralny, animator kultury, nauczyciel akademicki. Była kierownikiem literackim Teatru Muzycznego w Gdyni, Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu i Teatru Miejskiego im. Witolda Gombrowicza w Gdyni, a także kierownikiem literackim i selekcjonerem Kaliskich Spotkań Teatralnych, kierownikiem literackim (2006-2008) i dyrektorem programowym (2009) Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@Port w Gdyni. Współtworzyła również projekt Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Publikowała m.in. na łamach „Teatru”, „Dialogu”, „Didaskaliów”, „Notatnika Teatralnego”, a także „Tygodnika Powszechnego” i trójmiejskiego dodatku „Gazety Wyborczej”. Obecnie jest członkiem redakcji ogólnopolskiego portalu teatralny.pl oraz dyrektorem programowym Festiwalu Nowego Teatru w Rzeszowie. Pracuje jako adiunkt w Katedrze Kultury i Sztuki na Uniwersytecie Gdańskim. Badawczo zajmuje się przede wszystkim najnowszą polską dramaturgią, teatrem dokumentalnym i różnymi odmianami realizmu teatralnego. Autorka książki Gra o zbawienie. O dramatach Tadeusza Słobodzianka.

Profesor Jacek Dominiczak

Gdański Teatr Szekspirowski jako budynek

Jacek Dominiczak jest architektem i urbanistą, badaczem i nauczycielem akademickim. Jest autorem teorii Miasta Dialogicznego i praktycznej metody jego projektowania w oparciu o autorską formułę Kodu Lokalnej Tożsamości Miasta.

Przez 12 lat pracował poza Polską jako wizytujący profesor na uczelniach w Portugalii, Meksyku i Stanach Zjednoczonych. Wykładał tam zagadnienia Miasta Dialogicznego, badałKody miast Ann Arbor, Pittsburgha i Waszyngtonu w USA, Covilha w Portugalii, Queretaro w Meksyku, Fremantle w Australii.

Obecnie jest profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, na której prowadzi Pracownię Projektowania Wnętrz Miejskich dedykowaną studiom nad potencjałem różnych tożsamości Gdańska, Sopotu i Gdyni. Jest wieloletnim uczestnikiem międzynarodowych programów SEAS i CORNERS w ramach których dokumentuje i bada miejsca i miasta Europy.

Mieszka i pracuje na Głównym Mieście w Gdańsku. Jest pomysłodawcą i współredaktorem serii gdańskich albumów fotograficznych Przemyśleć miasto. Perspektywy gdańskie. Jest też autorem wnętrz budynku Centrum Edukacji Artystycznej ŁAŹNIA 2 w gdańskiej dzielnicy Nowy Port.

Jest beneficjentem Fundacji Kościuszkowskiej i Programu Fulbrighta.

Jarosław Zalesiński

Propozycja programowa Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego z pozycji widza i recenzenta

Dziennikarz, literat, działacz oświatowy. W 1978 absolwent  VII Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku, w 1984 Instytutu Filologii Polskiej  Uniwersytetu Gdańskiego. Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel w  V Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku (1984–1987) oraz w Zespole Szkół Ogólnokształcących nr 5 w Gdańsku (1987–1989). Redaktor podziemnego pisma nauczycielskiego „Wiatr od Morza” (styczeń 1988 – wrzesień 1989). Współzałożyciel pierwszej powstałej w Gdańsku po zmianach politycznych niepublicznej szkoły ponadpodstawowej: Gdańskiego Liceum Autonomicznego, działającego od 1989 roku. Od lipca 1989 członek Rady  Gdańskiej Fundacji Oświatowej. Od sierpnia 1989 do maja 1990 pracownik Krajowej Komisji Wykonawczej  Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Od czerwca 1990 członek zespołu redakcyjnego tygodnika katolickiego  „Młoda Polska”. W końcowym okresie jego ukazywania się – sekretarz redakcji. Po zawieszeniu czasopisma w czerwcu 1991 przeszedł do zespołu  „Tygodnika Gdańskiego” na stanowisko zastępcy sekretarza redakcji. W 1992 roku podjął pracę w gdańskim  Radiu Plus. W zespole tej rozgłośni pracował do 1998. Od 1998 dziennikarz  „Dziennika Bałtyckiego”. Członek Rady Kultury przy Prezydencie Miasta Gdańska od chwili jej powstania. Autor tomów poetyckich: Wiersze i zdania (1994, nagroda wojewody gdańskiego za debiut, wyróżnienie w Konkursie o Nagrodę Poetycką im. Kazimiery Iłłakowiczówny), Wiersze i ślady (1997, druk jako wyróżnienie w I Konkursie im. X. Józefa Baki), Wiersze i okolice (1997, nagroda  Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki), Wiersze poprzednie i ostatnie (2009, nagroda Fundacji im. Ks. Janusza St. Pasierba oraz  Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki), Wiersze ponowne (2012, nominacja do Śląskiego Wawrzynu Literackiego oraz do Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego „Orfeusz”). Wiersze i teksty krytyczne zamieszczał m.in. w „Arcanach”, „Blizie”, „Frondzie”,  „Przeglądzie Politycznym”, „Toposie”, „Twórczości”, „Więzi”, „Wyspie”. Stały współpracownik miesięcznika „Teatr”. za: gedanopedia.pl