Joanna Cichocka-Gula

Foto: fotobank.pl/Jurek Bartkowski

Wiceprezydent Miasta Sopotu. Od 21 lipca 2010 sprawuje nadzór nad Wydziałem Kultury i Sportu, Oświaty oraz Referatem Zdrowia i Pomocy Społecznej. Absolwentka Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach na Wydziale Radia i Telewizji w zakresie organizacja Produkcji telewizyjno-filmowej. Współpracowała, w Studio Filmowym im. Karola Irzykowskiego, przy realizacji filmów fabularnych i dokumentalnych w charakterze asystenta producenta i reżysera. Od 1988 do 2009 roku była dziennikarzem Telewizji Gdańsk.Tworzyła, jako reżyser, programy o tematyce kulturalnej m.in. przez 10 lat program „Brulion Kulturalny”, reportaże i filmy dokumentalne poświęcone kulturze. Przygotowywała relacje m.in. z Festiwalu Filmowego w Gdyni, Festiwalu Operatorów Filmowych „Camerimage” etc. Była stypendystką Ministerstwa Kultury Francji odbywając staż zawodowy w telewizji ARTE oraz kanałach telewizji francuskiej. Od końca lat 90-tych współpracowała z Miastem Sopot przygotowując m.in. Dni Sopotu w Sztokholmie, Berlinie i Paryżu z okazji 100-lecia miasta.

 

Grzegorz Klaman

Artysta sztuk wizualnych, rzeźbiarz, performer, pedagog, kurator, animator i aktywista. Współzałożyciel Wyspy. Mieszka i pracuje w Gdańsku.

Urodzony w  1959 r. W latach 1980-1985 studiował na Wydziale Rzeźby PWSSP w Gdańsku. Od 1984  prowadził Galerię Rotacyjną w różnych miejscach Gdańska (Baraki, cypel Wyspy Spichrzów). Od 1985 pracuje jako pedagog w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, gdzie prowadzi Pracownię Intermedialną, obecnie jako profesor zwyczajny.  Był założycielem i liderem Galerii Wyspa (od 1985), współautorem koncepcji Otwartego Atelier (1992, w latach 1994-1998 prowadził Dawną Łaźnię Miejską ) i Centrum Sztuki Współczesnej „Łaźnia” (1998) w dawnej Łaźni Miejskiej. Od 1994 roku prezes Fundacji Wyspa Progress. Założył i prowadził Modelarnię (2002-2012). W 2004 roku razem z Anetą Szyłak założył Instytut Sztuki Wyspa na terenie Dawnej Stoczni Gdańskiej.

 

Foto: nadesłane

Laureat nagród m.in.: Nagroda Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego za osiągnięcia w dziedzinie rzeźby (1991), Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska za programy Galerii Wyspa i Łaźnia (1995), I Miejsce w konkursie “Historia: Tradycja i współczesność”, Biennale Sztuka Pamięci Krasnojarskie Muzeum, Syberia Rosja (2001). W 2010 roku nominowany do „Sztormów Roku”, nagrody trójmiejskiej „Gazety Wyborczej”. Projekt Klamana „Subiektywna Linia Autobusowa” otrzymał miano Turystycznego produktu roku w rankingu Pomorskiej Organizacji Turystycznej (PROT, 2010), został także wyróżniony w rankingu RMF FM „10 największych atrakcji województwa Pomorskiego” (2011). Stypendysta m.in. The Pollock-Krasner Foundation, Inc. Nowy Jork USA (1996), Fulbright Scholar In Residence Program, Florida Atlantic University USA oraz Dorothy F. Schmidt Eminent Scholar Chair in the Arts, Florida Atlantic University USA (2007).

Jego prace były pokazywane m.in. w Centrum Sztuki Współczesnej Zamkek Ujazdowski, Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, Instytucie Sztuki Wyspa, na terenach Dawnej Stoczni Gdańskiej, w Schmidt Center Gallery – Public Space (Florida Atlantic University USA), Muzeum Nobla w Sztokholmie, Atelier-Muzeum 340 w Belgii, Chicago Cultural Center, Digital Art Lab w Izraelu, Haifa Museum of Art w Izraelu.

 

Ewa Wójciak

Polska działaczka opozycyjna w okresie PRL, aktorka i reżyserka teatralna, w latach 2000–2014 dyrektor Teatru Ósmego Dnia w Poznaniu. Absolwentka Filologii Polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu^[1]. Jest córką Juliusza Wójciaka – funkcjonariusza urzędu bezpieczeństwa oraz późniejszego obrońcy w procesie uczestników Poznańskiego Czerwca 1956. Jak sama przyznaje o przeszłości ojca w aparacie bezpieczeństwa dowiedziała się od dziennikarzy w 2013^[2].

Od lat 70. XX wieku związana z poznańskim Teatrem Ósmego Dnia. W okresie PRL była inwigilowana i podległa podobnie jak inni aktorzy teatru rozpracowaniu operacyjnemu po przyniesieniu do teatru w 1976, przez działacza Komitetu Obrony Robotników, listu protestacyjnego w sprawie wprowadzenia przez władze poprawek do Konstytucji PRL. Jej zachowana do dzisiaj teczka nosi kryptonim Nina. Była kilkakrotnie przesłuchiwana, a także zatrzymana za przewóz bibuły z Poznania doWarszawy. W 1981 podczas odsłonięcia w Poznaniu Pomnika Ofiar Czerwca 1956, recytowała przed 100-tysięcznym tłumem wiersz Zbigniewa Herberta Przesłanie Pana Cogito. W stanie wojennym wstępowała razem z teatrem na nielegalnych spektaklach. Po rozwiązaniu teatru przez władze komunistyczne w 1985 nie otrzymała paszportu.

Foto: wikipedia.pl

W 2000 została dyrektorem Teatru Ósmego Dnia. Była także autorką tekstów i manifestów programowych teatru. Doprowadziła między innymi do wystawienia spektaklu Teczki (2007), poruszającego problematykę inwigilacji w PRL. Bohaterka filmu dokumentalnego w reżyserii Marcina Więcława z cyklu Byłem Figurantem SB (odc. Ewa Wójciak).

W 2014 w wyborach do Parlamentu Europejskiego kandydowała w okręgu wyborczym nr 6 z pierwszego miejsca listy ugrupowania Europa Plus z poparciem Twojego Ruchu^[3], otrzymała 3642 głosy.

28 lipca 2014 prezydent Poznania Ryszard Grobelny odwołał Ewę Wójciak z funkcji dyrektora Teatru Ósmego Dnia^[4]. (za: wikipedia.pl)

 

Władysław Zawistowski

Poeta, dramaturg, powieściopisarz, scenarzysta, tłumacz, krytyk literacki i teatralny, urzędnik. Jako poeta debiutował w 1974 roku, arkusz poetycki Czyli ja ukazał się w 1976. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku i w roku 1977 filologii polskiej na  Uniwersytecie Gdańskim. W latach studenckich członek założyciel grupy literackiej Wspólność, członek redakcji pism literackich „Litteraria” i „Integracje”. W latach 1977–1991 kierownik literacki Teatru Wybrzeże, wykładowca działającego przy nim Studium Aktorskiego. W 1987–1990 redaktor  „Autografu”. W 1989 roku współzałożyciel Fundacji Theatrum Gedanense i jej wiceprezes (do 2005). Do roku 1992 redaktor naczelny wydawnictwa Grafmedia Inter AG. Od 1992 dyrektor Oficyny Wydawniczej GRAF. Członek założyciel, a w okresie 1993–1996 prezes gdańskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, 1997–2006 wicedyrektor wydawnictwa  Tower Press. Od 2002 roku współredaktor gazety literackiej „Migotania, przejaśnienia”. Od 2006 dyrektor Departamentu Kultury, Sportu i Turystyki przy Urzędzie Marszałkowskim Województwa Pomorskiego (obecny Departament Kultury); członek-założyciel Polskiego Towarzystwa Szekspirowskiego (1992), Lions Club Gdańsk-1 (1989) i Stowarzyszenia Pomocy Osobom Autystycznym (1992). Członek ZAiKS-u. Autor m.in. zbiorów wierszy: Czyli ja (1976), Ptak w sieci dalekopisu (1977, 1980), Ciemna niedziela. Wiersze wybrane (1993), utworów dramatycznych:  Wieloryb (1979), Wysocki (1983), Podróż do krańca mapy (1988), Stąd do Ameryki (1988), Farsa z ograniczoną odpowiedzialnością (1993), Było sobie kiedyś miasto (według prozy G. Grassa, 1994), Historie zakulisowe (według A. Czechowa, 1999), Witajcie w roku 2002 (2000), Dobry adres (2003).

Foto: Archiwum

Pod pseudonimem Witold Biengo wydał powieści: Bardzo długi czerwiec (1984), Serce w klatce (1987), Gwiazdy spadają w sierpniu (1990). Autor utworów dla dzieci: Jak pory roku grają w berka (1984), Baśń o Raduniu, Ostrzycu i Sumie – królu jeziora(1990). Wspólnie z  Anną Czekanowicz autor serialu  radiowego Ulica Kwietna (1996–1998), wspólnie z A. Czekanowicz, T. Buraczewskim, M. Wojtasikiem kilku odcinków serialu TV Radio Romans (1994–1995), autor Kto jest kim w „Trylogii” Henryka Sienkiewicza (1999). Przełożył na język polski m.in. sztuki: Henry’ego Chettle Tragedia Hoffmana albo Zemsta za ojca (razem z  Jerzym Limonem, 1985); Thomasa Middletona Cnotliwa panna z ulicy Taniej (razem z J. Limonem, 1988), Williama Shakespeare’aTrojlus i Kressyda (razem z J. Limonem, 1990) oraz Antoniusz i Kleopatra (razem z J. Limonem, 1992). Otrzymał Nagrodę Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” (zob.  nagrody miasta Gdańska) za rok 2004. [MD] za: gedanopedia.pl.