Anna Chęćka-Gotkowicz

Doktor habilitowany filozofii, pracuje w Zakładzie Estetyki i Filozofii Kultury Uniwersytetu Gdańskiego na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Ukończyła także studia pianistyczne w Akademii Muzycznej w Gdańsku, jako stypendystka Rządu Francuskiego studiowała w Paryżu w klasie Bernarda Ringeissena. Zajmuje się estetyką muzyczną, filozofią sztuki oraz krytyką artystyczną. W 2008 r. ukazała się jej książka Dysonanse krytyki. O ocenie wykonania dzieła muzycznego, a w 2012 książka Ucho i umysł. Szkice o doświadczaniu muzyki (wyd. słowo/obraz terytoria). Publikowała m.in. w „Estetyce i Krytyce”, „Sztuce i Filozofii”, w zeszytach „Punkt po Punkcie” (tom Dusza ukazał się wraz z płytą CD z muzyką fortepianową w jej wykonaniu). Była jurorem pierwszego konkursu polskiej krytyki muzycznej „Kropka” w 2015 roku. Współpracuje z „Ruchem Muzycznym”  i z portalem „Meakultura”.

Joanna Puzyna-Chojka

Teatrolog, krytyk teatralny, animator kultury, nauczyciel akademicki. Była kierownikiem literackim Teatru Muzycznego w Gdyni, Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu i Teatru Miejskiego im. Witolda Gombrowicza w Gdyni, a także kierownikiem literackim i selekcjonerem Kaliskich Spotkań Teatralnych, kierownikiem literackim (2006-2008) i dyrektorem programowym (2009) Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@Port w Gdyni. Współtworzyła również projekt Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Publikowała m.in. na łamach „Teatru”, „Dialogu”, „Didaskaliów”, „Notatnika Teatralnego”, a także „Tygodnika Powszechnego” i trójmiejskiego dodatku „Gazety Wyborczej”. Obecnie jest członkiem redakcji ogólnopolskiego portalu teatralny.pl oraz dyrektorem programowym Festiwalu Nowego Teatru w Rzeszowie. Pracuje jako adiunkt w Katedrze Kultury i Sztuki na Uniwersytecie Gdańskim. Badawczo zajmuje się przede wszystkim najnowszą polską dramaturgią, teatrem dokumentalnym i różnymi odmianami realizmu teatralnego. Autorka książki Gra o zbawienie. O dramatach Tadeusza Słobodzianka.

Zbigniew Mańkowski

Ur. 25 lipca 1969 r. w Skrwilnie, mieszka w Gdańsku; doktor nauk humanistycznych; adiunkt w Zakładzie Nauk Humanistycznych Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, gdzie prowadzi ze studentami interdyscyplinarne zajęcia łączące obszary sztuk wizualnych w kontekście filozofii, literatury, historii idei i nauk społecznych.

Autor monografii Widzieć prawdę. Józefa Czapskiego filozofia twórczej egzystencji ( Słowo/ Obraz Terytoria, Gdańsk 2005). W innych pracach rozwija, zapoczątkowane w książce o Czapskim, kwestie związków literatury i sztuki ( Uwierzyliśmy zbyt łatwo, że piękno nie ocala); podejmuje tematy współistnienia literatury, sztuki i życia społecznego (Wy-twarzanie społeczeństwa w literaturze – na podstawie współczesnej prozy polskiej). W swoich analizach badawczych i esejach odwołuje się do filozofii rozumienia i humanistyki łączącej, m.in. estetykę, filozofię, historię idei oraz sztuki wizualne (Cielesność performatywna. Performatywność cielesna. Ciało w sztuce performansu; Myśląc o obrazach Włodzimierza Łajminga). W ostatnich pracach rozwija koncepcję „refleksyjności estetycznej”, odnosząc ją do działalności mimetycznej, do doświadczeń związanych ze zmysłami (Refleksyjne źródła nowoczesnej sztuki. Lektura pism estetycznych Baudelaire’a), czy zagadnień dotyczących kwestii artystycznych (Czapskiego refleksyjność estetyczna) i badania teoretycznego i poznawczego potencjału refleksyjności krytycznej (Emocje krytyka. Refleksyjne spojrzenie na kilka aspektów narracji krytycznej)  oraz głównie artystyczno-estetycznych aspektów pisarstwa Czesława Miłosza ( w zaawansowaniu książka pod roboczym tytułem Refleksyjność estetyczna pisarstwa Czesława Miłosza).

Artur Nowaczewski

Poeta, krytyk literacki, adiunkt w Katedrze Teorii Literatury i Krytyki Artystycznej UG. Opublikował książki historycznoliterackie: Trzy miasta, trzy pokolenia (Oskar, Gdańsk 2006), Szlifibruki i flâneurzy: figura ulicy w literaturze polskiej po 1918 roku (Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2011) oraz Konfesja i tradycja: szkice o poezji polskiej po 1989 roku (Towarzystwo Przyjaciół Sopotu, Sopot 2013). Autor trzech zbiorów wierszy (z których ostatni – Kutabuk znalazł się w finale Nagrody Poetyckiej im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego Orfeusz) oraz wspomnień Dwa lata w Phenianie (Lampa i Iskra Boża, Warszawa 2013).

Foto: Tomasz Nowaczewski

 

Maciej Nowak

Animator kultury. Krytyk teatralny i kulinarny, dziennikarz telewizyjny, publicysta. Recenzent teatralny m.in. „Sztandaru Młodych” i miesięcznika „Teatr” (1983-1987), redaktor „Pamiętnika Teatralnego” (1988-1989). Twórca i redaktor naczelny „Gońca Teatralnego” (1990-1992), „Ruchu Teatralnego” (1994-2006) oraz wortalu e-teatr.pl (2003-2013). Dyrektor Centrum Edukacji Teatralnej w Gdańsku (1991-2012) oraz Nadbałtyckiego Centrum Kultury (1993-2000). Kierownik działu kultury „Gazety Wyborczej” (1997-2000) oraz dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Wybrzeże (2000-2006), który w tym czasie stał się jedną z najżywiej komentowanych polskich scen. Twórca i dyrektor Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego (2003-2013).

Od 1995 roku publikuje na łamach „Gazety Wyborczej”, prowadzi rubrykę kulinarną w stołecznym dodatku „Co Jest Grane? ”. W programie Dzień dobry TVN prowadził cotygodniowy cykl „Podróżnik kulinarny” (2007-2013), a w   TVP2 program Wszystko o kulturze (2011-2014). Od 2013 juror programu Top Chef w Polsacie. Od 2014, w Polskim Radio RDC, współprowadzi  „Homolobby”, a w Programie II Polskiego Radia cykl rozmów o 250-leciu teatru publicznego. Narrator serialu historycznego „250 minut teatru polskiego” dla TVP1. Publikował m.in. w Krytyce Politycznej, „Przekroju”, „Rzeczpospolitej”, autor licznych artykułów o historii teatru wydanych w tomach posesyjnych. W 2015 wydawnictwo Czarne opublikuje wywiad-rzekę „Maciej Nowak. Mnie nie ma”.

W 2008 przez tygodnik „Polityka” uznany za najbardziej wpływową postać polskiego teatru. Laureat m.in. Nagrody Artystycznej Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego (1990) i Medalu Gloria Artis (2005). Od września 2015 Zastępca dyrektora do spraw artystycznych w Teatrze Polskim w Poznaniu.