Joanna Czajkowska

Tancerka, choreograf, pedagog tańca; członek Sekcji Tańca i Baletu ZASP, absolwentka Uniwersytetu Gdańskiego. Wielokrotna laureatka Stypendium dla Twórców Kultury Marszałka Województwa Pomorskiego. Wcześniej związana z Teatrem Patrz Mi Na Usta i Gdańskim Teatrem Tańca. Jako choreograf i niezależny twórca debiutowała w 1997 roku, a w 1998 rozpoczęła artystyczną współpracę z Jackiem Krawczykiem, co stało się początkiem istnienia Sopockiego Teatru Tańca (do marca 2010 działającego pod nazwą Teatr Okazjonalny). Jest twórcą i współtwórcą choreografii do ponad 40 spektakli Teatru Okazjonalnego – STT (m.in., „Kwadrat. Wersja 6”, „Alchemik Halucynacji”, „D-KOD-R”, „DALI”, „Puste Ciało. Okazja do malutkiej rozpaczy”, a także do licznych innych spektakli i projektów: m.in. „Fabryka Papieru”, „Solidarność 80”, „Goldwasser od Gdańszczan” itp. W 2008 roku zrealizowała spektakl „The Moment” dla niemieckiego Goerlitz Tanz Theater. W 2006 nominowana do nagrody „Artysta Roku 2005” w plebiscycie Gazety Wyborczej Trójmiasto. We wrześniu 2006 roku na zaproszenie dyrektora programu dla profesjonalnych tancerzy Dance Advance była gościem Live Art Festival and Philly Fringe w Filadelfii (Stany Zjednoczone). Wraz z Sopockim Teatrem Tańca prezentowała swoje prace na wielu festiwalach tańca współczesnego i teatrów alternatywnych w całej Polsce i za granicą m.in. w Republice Czeskiej, Portugalii, Niemczech, na Litwie, w Republice Białoruskiej, Rumunii, Szwecji, Finlandii, Estonii, Indonezji, Mołdawii, Bułgarii, Rumunii, Francji, Austrii, Włoszech, Argentynie, Hiszpanii, Rosji, Słowenii i Chinach. Zajmuje się tańcem również od strony teoretycznej: w semestrze 2007/2008 prowadziła cykl wykładów z historii i teorii tańca w gdańskim Klubie Żak, w 2008 roku wzięła udział w konferencji naukowej „Język Tańca” organizowanej przez Uniwersytet Gdański, w 2009 roku w Baltic Movement Conference. Joanna Czajkowska jest także autorem tekstu „Taniec Współczesny w Trójmieście – raport” przygotowanego dla MKiDN z okazji Kongresu Kultury Polskiej 2009 oraz tekstów z zakresu historii tańca przygotowanych na zlecenie Instytutu Muzyki i Tańca. W listopadzie 2010 poprowadziła cykl wykładów: „Teatr tańca. Historia i twórcy” zorganizowany przez Teatr w Oknie i Wydział Wiedzy o Teatrze Uniwersytetu Gdańskiego. W roku 2010 roku wraz z Anną Haracz była gościem – ekspertem w cyklu audycji realizowanych na żywo w Radiu Gdańsk pod tytułem „Lekcje Tańca”. W kwietniu 2010 otrzymała od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznakę honorową „Zasłużona dla kultury polskiej”. W grudniu 2010 na Scenie Malarnia Teatru Wybrzeże odbyła się premiera adaptacji „Wojny polsko – ruskiej pod flagą biało – czerwoną” według jej scenariusza i reżyserii, której producentem było Nadbałtyckie Centrum Kultury. W 2013 była uczestnikiem (Hiszpania) i reżyserem (Polska) projektów teatralnych Eurodynamics we współpracy ze Stowarzyszeniem Eduq, odbywających się w 5 krajach europejskich. W sezonie 2014 / 2015 była kuratorem ds. projektów zagranicznych Gdańskiego Festiwalu Tańca. W 2014 powołała do życia festiwal Mistrzowie Polskiego Tańca, organizując prolog wydarzenia, a w kwietniu 2015 roku cały festiwal, który okazał się być niezwykle istotnym wydarzeniem ogólnopolskim.
Jako choreografka i reżyserka Joanna Czajkowska realizuje spektakle oparte na zupełnie autorskich scenariuszach (m.in. „Powiększenie – Zoom Out”, „TRANSMISJA”, „BAJADERA”), ale także na scenariuszach inspirowanych dziełami innych artystów (m.in. „GALOP”, „Puste ciało. Okazja do malutkiej rozpaczy”), porusza się swobodnie po różnych stylistykach i obszarach teatru tańca. Lubi eksperymentować, zaskakiwać widza i samą siebie. Jako pedagog techniki tańca współczesnego i świadomości scenicznej pracuje według autorskiej metody ukierunkowanej na kształcenie uważności i gotowości do zmiany oraz szukania skrajnych jakości, co pozostaje w zgodzie z jej metodą pracy, jako choreografa. Joanna Czajkowska jest Prezesem Dance [SIC!] Association i pełni funkcję dyrektora zespołu Sopockiego Teatru Tańca. Jest także głównym producentem wydarzeń organizowanych przez stowarzyszenie.

Beata Jaworowska

 

Wicedyrektor Departamentu Kultury w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Pomorskiego, z samorządem wojewódzkim związana od początku jego istnienia. Zajmuje się współpracą z instytucjami kultury, związkami i stowarzyszeniami twórczymi, stowarzyszeniami kulturalnymi, partnerami zagranicznymi w zakresie kultury.

Absolwentka filmoznawstwa na Uniwersytecie Łódzkim (dyplom w 1986 r.) Zainteresowania filmowe związane głównie z wczesnym okresem kina – bardzo intensywnym rozwojem myśli i teorii filmowych, poszukiwaniem nowatorskich rozwiązań stylistycznych (np. dzięki odmiennemu spojrzeniu twórców na montaż).

Wcześniej związana zawodowo m.in. z Nadbałtyckim Centrum Kultury (wicedyrektor w latach 1993-1997), Uniwersytetem Gdańskim (zajęcia z przedmiotów związanych z historią i teorią filmu oraz wprowadzeniem do wiedzy o kulturze w latach 1986-1988), współpracowała  z prasą, telewizją oraz dyskusyjnymi klubami filmowymi.  Członek kolegiów doradczych m.in.: Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego, Nadbałtyckiego Centrum Kultury, Pomorskiej Fundacji Filmowej, Muzeum Zachodniokaszubskiego w Bytowie.

Jerzy Snakowski

Popularyzator teatru muzycznego – opery, baletu, musicalu, operetki. Autor scenariuszy teatralnych, spektakli dla dzieci, programów edukacyjnych dla dorosłych („Opera? Si!” w Operze Bałtyckiej, „Musicalomania” w Teatrze Muzycznym w Gdyni), monodramu operowego „Diva for rent” (premiera: Teatr Polonia, 2011). Wykładowca akademicki (Uniwersytet Gdański, Akademia Muzyczna w Gdańsku). Komentator życia kulturalnego, publicysta (trójmiasto.pl, wp.pl, Radio Gdańsk, „Ruch Muzyczny”). Organizator turystyki kulturalnej. Od sezonu 2015/2016 będzie prezentował autorskie cykle edukacyjne poświęcone musicalowi i operetce w Teatrze Muzycznym w Łodzi i w Mazowieckim Teatrze Muzycznym. W przeszłości – zastępca dyrektora Opery Bałtyckiej, sekretarz literacki Teatru Muzycznego w Gdyni.

Izadora Weiss
Dyrektor Artystyczny BTT

Absolwentka Szkoły Baletowej w Warszawie i Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina. Dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Sztuki. Były one prezentowane na najważniejszych scenach krajowych oraz w USA, Francji, Irlandii, Niemczech, Luksemburgu, Holandii i Finlandii.

Przełomowym spektaklem w jej dorobku stał się I Koncert skrzypcowy Krzysztofa Pendereckiego z jej librettem. Po tej realizacji Jiří Kylián zaprosił ją do Nederlands Dans Theater, by odbyła u niego staż choreograficzny. Wielokrotny pobyt w zespole jednego z największych choreografów naszych czasów dał jej szansę doskonalenia warsztatu u jego boku oraz takich twórców jak Hans van Manen, Ohad Naharin i Paul Lightfoot. W ramach festiwalu Malta 2000 przygotowała spektakl Cztery pory roku Vivaldiego w nagraniu Nigela Kennedy’ego.

Praca nad realizacjami spektakli 4&4, Eurazji w Operze Bałtyckiej pozwoliła na zbudowanie znakomitego zespołu tańca współczesnego. Ważnym etapem tej pracy była premiera Romeo i Julia, baletu opartego na dramacie Szekspira. Muzykę Izadora Weiss złożyła z wybranych przez siebie wielkich dzieł różnych kompozytorów. Spektakl ten otrzymał wiele prestiżowych nagród, a przez publiczność w warszawskim Teatrze Narodowym przyjęty został owacją na stojąco. Izadorę Weiss uhonorowano Pomorską Nagrodą Artystyczną za 2009 rok. W Warszawskiej Operze Kameralnej wyreżyserowała światową premierę tryptyku Haendla Tre Donne Tre Destini z Olgą Pasiecznik w roli głównej. „Rzeczpospolita” uznała tę realizację za jedno z dwóch najważniejszych wydarzeń teatru muzycznego w Polsce w 2009 roku.

W marcu 2010 Izadora Weiss została dyrektorem artystycznym założonego przez nią Bałtyckiego Teatru Tańca. Zaprezentował on na scenie Teatru Narodowego w Warszawie Święto wiosny Igora Strawińskiego w jej choreografii. Kolejnym spektaklem Izadory Weiss było kameralne Czekając na… z muzyką barokową i współczesną. Po obejrzeniu tej premiery oraz Święta wiosny, Jiří Kylián zgodził się przekazać BTT swoje choreografie i połączyć je w jednym wieczorze z najnowszym spektaklem Izadory Weiss Windows do muzyki Mozarta, Marais i Bacha, oraz napisanej specjalnie dla niej przez Leszka Możdżera.

Kolejne premiery Izadory Weiss i jej międzynarodowego już zespołu to Cool Fire, Śmierć i dziewczyna, a następnie Sen nocy letniej według Szekspira z muzyką Gorana Bregovicia. Ta realizacja otrzymała tytuł spektaklu roku w Gdańsku, a Izadora Weiss została odznaczona medalem Ministra Kultury „Gloria Artis” oraz Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury jako najlepszy choreograf roku. Spektakl został przyjęty owacjami na stojąco i zaproszeniami na festiwale zagraniczne, a entuzjastyczne recenzje ukazały się również w mediach brytyjskich, gdzie uznano go za najlepszą premierę teatru tańca na świecie w roku 2013.

Kolejny niezwykły projekt Izadory Weiss i BTT to Niderlandy. Składa się on z dwóch wieczorów, nad którymi zespół pracował przez cały rok. Pierwszy wieczór to Clash Patricka Delcroix oraz Fun i Light Izadory Weiss inspirowane malarstwem holenderskim. Drugi to Sarabande i Falling Angels – dwie kolejne choreografie przekazane BTT przez Jiříego Kyliána pod jego osobistym nadzorem, oraz Body Master Izadory Weiss. ProjektNiderlandy nagrodzono tytułem najlepszego spektaklu roku w Gdańsku, a Izadora Weiss po raz drugi została uhonorowana Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury dla najlepszego choreografa w Polsce.

W maju 2015 roku odbyła się premiera Burzy według Szekspira, a w listopadzie Fedra według Racine’a. Obie te choreografie powstały do muzyki Gustawa Mahlera.

www.izadoraweiss.pl 

Marek Weiss
Dyrektor Naczelny i Artystyczny Opery Bałtyckiej

Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim (1974) i reżyserię w warszawskiej PWST (1980). Debiutował realizacją dramatu Szekspira Troilus i Kressyda w Teatrze Narodowym. Jako dyrektor Teatru Muzycznego w Słupsku (1978-81) zrealizował kilka inscenizacji dramatów Szekspira. Stypendium British Institute w Warszawie umożliwiło mu studia szekspirowskie w Wielkiej Brytanii. Ich efektem była realizacja Hamleta nagrodzona na festiwalu w Toruniu. Został zaangażowany jako reżyser etatowy do Teatru Narodowego w Warszawie, gdzie wystawił Czekając na Godota Becketta. W 1981 roku zrealizował w Operze we Wrocławiu prapremierę opery Zbigniewa Rudzińskiego wg Schulza Manekiny, która prezentowana była na Festiwalu w Rennes i Festiwalu Narodów w Sofii.

W latach 1982-88 i 1992-95 był głównym reżyserem Teatru Wielkiego w Warszawie. Zrealizował na tej scenie kilkanaście oper. Znalazły się wśród nich: Borys GodunowMusorgskiego, Fidelio Beethovena, Wozzeck Berga (prapremiera polska), Łucja z LammermoorDonizettiego, Straszny dwór Moniuszki, Turandot Pucciniego, Manekiny Rudzińskiego, Aida,Makbet, Traviata i Nabucco Verdiego, Mistrz i Małgorzata Kunada, Bramy raju Joanny Bruzdowicz (nagroda Komitetu Kultury Niezależnej „Solidarność” za rok 87), Dama pikowaCzajkowskiego, Salome Richarda Straussa, Raj utracony Pendereckiego (prapremiera polska) i Faust Gounoda. Od 1989 roku pełnił funkcję dyrektora artystycznego Teatru Północnego w Warszawie. W 1991 roku powrócił do opery i zrealizował w Teatrze Wielkim w Łodzi: Diabły z Loudun Pendereckiego i Don Giovanni Mozarta. Tę ostatnią operę przygotował również w 1998 roku w Operze Narodowej w Warszawie na inaugurację dyrekcji Jacka Kaspszyka.

Wiele z jego spektakli było prezentowanych w Paryżu, Londynie, Berlinie, Monachium, Wiedniu, Moskwie, Brukseli, Hadze, Luksemburgu, Atenach, Pekinie, Tokio, Jerozolimie i kilkunastu innych miastach Europy i Azji. Za granicą zrealizował jako reżyser Trubadura Verdiego w Sofii, Mahagonny Brechta/ Weilla w Tel Avivie, Nabucco Verdiego w Istambule, Króla RogeraSzymanowskiego i Straszny dwór Moniuszki w USA, Traviatę Verdiego i Łucję z LammermoorDonizettiego w Korei Południowej, Aidę w Belgii i Holandii oraz Eugeniusza Onieginaw Finlandii. Wielokrotnie realizował spektakle na festiwalach w Atenach, Vichy, Jerozolimie, Xanten, Carcassonne i Pafos.

W latach 1995-2001 był dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Poznaniu. Zrealizował tam: Nabucco, Traviatę, Trubadura i Aidę Verdiego, światową prapremierę Elektry Theodorakisa,Toskę i Madame Butterfly Pucciniego, Wesele Figara i Czarodziejski flet Mozarta, Cyrulika sewilskiego Rossiniego, Salome Richarda Straussa, Diabły z Loudun Pendereckiego, CarmenBizeta oraz Borysa Godunowa Musorgskiego. Polska prapremiera Galiny Landowskiego, zrealizowana w 1999 została zaproszona na EXPO 2000 w Hanowerze. W 2001 roku jego produkcja Wolnego strzelca Webera otworzyła nowo odbudowaną scenę Opery Wrocławskiej. Z jej zespołem wystawił także Antygonę Rudzińskiego i Kolonię karną Bruzdowicz,Czarodziejski flet i Wesele Figara Mozarta oraz widowiska w Hali Ludowej, takie jak: Nabucco,Skrzypek na dachu i Aida.

We wrześniu 2004 roku został mianowany zastępcą dyrektora artystycznego Opery Narodowej. Rok później, po odwołaniu Jacka Kaspszyka, zrezygnował ze swojej funkcji. Przygotował dla festiwalu Warszawska Jesień prapremierę opery Zygmunta Krauzego Iwona, księżniczka Burgunda. W 2007 wystawił ją w Operze Narodowej i został odznaczony przez Ministra Kultury srebrnym medalem „Gloria Artis”. Jako Marek Weiss wydał powieści Boskie życie oraz Cena ciała.

W latach 2006-2014 był etatowym reżyserem Warszawskiej Opery Kameralnej, gdzie zrealizował Wolnego strzelca Webera, Juliusza Cezara Haendla, Żywot rozpustnika Strawińskiego i Cosi fan tutte Mozarta.

Od 2008 jest dyrektorem naczelnym i artystycznym Opery Bałtyckiej, gdzie wcześniej reżyserował Madame Butterfly, Fausta i Rigoletto. Przekształcił ten teatr w nowoczesną placówkę z zespołem operowym dobieranym do każdej premiery z castingów i młodym, dynamicznym teatrem tańca. W uznaniu dla tych przekształceń został, wraz ze swoją żoną choreografem Izadorą Weiss, uhonorowany Pomorską Nagrodą Artystyczną przyznawaną przez Marszałka Województwa Pomorskiego. Pierwszymi realizacjami Marka Weissa stawiającymi na jakość muzyczną i teatralne nowatorstwo były tryptyk Mozarta Don Giovanni, Wesele Figarai Czarodziejski flet, Eugeniusz Oniegin Czajkowskiego i Ariadna na Naxos Ryszarda Straussa. Spektakl ten był prezentowany na festiwalu TV Mezzo i transmitowany do wielu krajów świata. W ramach festiwalu Solidarity of Arts 2010 roku została zaprezentowana w Operze Bałtyckiej premiera Makbeta Verdiego. Telewizja BBC uznała Operę Bałtycką za jedną z najlepszych w Europie w sezonie 2010/11.

Sensację wzbudziła kolejna premiera z muzyką Straussa Salome. Spektakl został uznany przez prasę za jeden z trzech najważniejszych realizacji tego sezonu w Polsce. Kolejny sezon Weiss rozpoczął premierą Madame Curie Elżbiety Sikory. Dzieło zostało napisane na zamówienie Opery Bałtyckiej i wystawione w Paryżu na zaproszenie UNESCO z okazji roku Marii Skłodowskiej-Curie. Dwa lata później film z tego spektaklu dostał główną nagrodę wydawców francuskich „Orfeusz”.

Jednocześnie Bałtycki Teatr Tańca za choreografie Izadory Weiss został doceniony przez mistrza Jiříego Kyliána, który postanowił, że kolejną premierę zrealizuje wraz z nią w tym brawurowo wykreowanym zespole. Po dwóch latach przekazał zespołowi kolejne swoje dwie choreografie zrealizowane w jednym wieczorze z Body Master Izadory Weiss.

Znaczącym projektem Marka Weissa było wystawienie dzieła Szostakowicza i jego uczniów, czyli Skrzypiec Rotszylda Fleischmanna w reżyserii Weissa oraz Graczy Szostakowicza/Meyera w reżyserii Andrzeja Chyry. Ten dyptyk uzyskał tytuł najlepszego operowego spektaklu 2013 roku w Polsce. Jednocześnie realizacja Snu nocy letniej Izadory Weiss w rankingu brytyjskich krytyków uzyskała tytuł najlepszej tegorocznej premiery teatru tańca na świecie.

Rok później Teatralną Nagrodę Muzyczną im. Jana Kiepury za najlepszy spektakl roku otrzymała ponownie Opera Bałtycka za operę Ubu Rex Pendereckiego w reżyserii Janusza Wiśniewskiego. Cosi fan tutte Mozarta, Toska Pucciniego i Otello Verdiego to trzy kolejne inscenizacje Marka Weissa. Ostatnia była połączona w projekt Wyspa Szekspir z mistrzowską premierą BTT Burzy według Szekspira z muzyką Gustawa Mahlera w choreografii Izadory Weiss. Spektakle te wyznaczały osiągnięty po wielu latach poszukiwań odrębny styl teatru operowego i teatru tańca, w którym bezkompromisowo łączy się muzykę ze światem scenicznym i dąży się do tak upragnionej przez wielu twórców syntezy sztuk.

http://www.marekweiss.pl